Terapia FDM
Terapia FDM jest sposobem leczenia, w której uznaje się, że czynnikiem prawie każdego urazu narządu ruchu jest przynajmniej jedna z sześciu tzw. dystorsji (deformacji) powięzi. Pomysł ten skupia słowne informacje i niewerbalne gesty, które budują uporządkowany zarys objawów. Wynika z tego, że sposób terapii i dobranie techniki leczenia zależą od przeprowadzonego wywiadu, mimiki i gestykulacji chorego, a także badania funkcjonalnego.
"- Stephen Typaldos, twórca terapii FDMFascial Distortion Model jest modelem anatomicznym, w którym objawy kliniczne w połączeniu z mową ciała pacjenta umożliwiają diagnozę jednego lub kilku z sześciu specyficznych zniekształceń układu powięziowego"
Zalecenia do terapii FDM:
- bóle kręgosłupa, głowy, a także szyi
- schorzenia stawów biodrowych (włącznie z tymi, które nadają się do endoprotezoplastyki)
- obrażenia stawów kolanowych
- kontuzja stawu skokowego
- utrudnienia ruchomości w stawie barkowym np. zespół bolesnego barku, zamrożony bark
- bolesność w stawach łokciowych (mikrourazy, łokieć golfisty, łokieć tenisisty)
- zwyrodnienia stawów rąk, zespół cieśni nadgarstka
Terapia FDM jest w 100% bezpieczną metodą
Jednocześnie często określana jako „mało przyjazna” dla pacjenta, ponieważ może być stosunkowo bolesna.
Po terapii mogą wystąpić:
- krwiaki i zaczerwienienia skóry
- przez czas około 24 godzin może wystąpić delikatne pobolewanie mięśni
- u pacjentów borykających się z uporczywym bólem można zauważyć chwilowe pogorszenie objawów
- znaczna poprawa zauważalna jest już po 3-4 sesji, aczkolwiek niejednokrotnie efekty widać wcześniej
Istnieje jednak skuteczna metoda uśmierzenia bólu po zabiegu. Na leczone tkanki zaleca się stosowanie zimnych okładów, które przyspieszają regenerację tkanek. Niewskazane natomiast jest ogrzewanie tych miejsc.